Aan de eerste gesprekken die ik individueel heb gehad, heb ik veel gehad. Het was fijn om mijn hart te luchten bij iemand die niet bevooroordeeld is.
De gezamenlijke gesprekken vond ik heel zwaar. Deze hebben mij in ieder geval niet gebracht waar ik op gehoopt had. Dit lag zeker niet aan jou. Ik kan daar niks aan af of bij doen.
Ik moet/we moeten het toch zelf doen en willen.
Ik heb geleerd, dat ik op tijd moet aangegeven wat ik wil of voel. Zodat ik niet steeds bozer in mijzelf wordt en het laat escaleren. En dat doe ik ook.
Het zal nog wel even duren voordat ik alles verwerkt heb. Maar dat heeft tijd nodig. En die tijd gun ik mezelf.
Bedankt voor je hulp. En mocht ik opnieuw hulp nodig hebben, dan kom ik zeker weer naar jou toe.
